Along Comes Mary (B) Swing, Rock 'n Roll & Blues 't Stamineeke Webbekom (17-09-2021) report & photo credits: Freddie info club: 't Stamineeke info band: Along Comes Mary © Rootsville 2021

Eerste keer dit jaar na de Corona perikelen dat we ons terug begeven richting cultuurcafé "'t Stamineeke" in het hartje van Wekkebom bij Diest. Met "Along Comes Mary" krijgen we een band die ons terug katapulteert naar de happy days van weleer. Een retro gevoel welk we maar al te graag blijven omarmen en waar nostalgie boven alle zorgen komt uit te stijgen.

Het optreden vindt plaats op het gezellig koertje achter het café en dus mag het weer geen al te grote spelbreker zijn. De naam van de band kwam er na analogie van Tadyn Almer's gelijknamige nummer uit 1966 en zo bevinden we ons meteen in de swinging fifties en sixties. De band is aanwezig als trio en bestaat uit Marijke Hulsmans, Fabio Canini op gitaar en Rob Vanspauwen op contrabas. Ze brengen een mix van swinging jazz en al dan niet bluesy getinte rock 'n roll. Ik weet niet of Maaike al dansen zal toelaten anders zullen de Lindyhoppers aanwezig wel meteen de dansvloer bevolken. Bij het betreden van het koertje tekenen de muziekliefhebbers meteen present. De band bestaat al een goede 10 jaar, so, let Mary sing and swing...

Het was even wachten tot de pastoor van Webbekom zijn klokken aan het werk kwam te zetten, en dus...de klok sloeg "8". Meteen werd er aangevat met de hi de ho song van Cab Calloway en werd het koertje meteen gevuld met de jazzstandard "Minnie the Moocher". Het stond zo ook meteen in de sterren geschreven dat dit een unchained evening zou gaan worden, ook met het bluesy "If The Sea Was whiskey" van Willie Dixon, de huisleverancier destijds van Chess. A-Tisket, A-tesket, A Green Yellow Basket, en zo kwamen we uit bij een lullaby van Ella Fitzgerald uit 1957.

In 1958 schreven Greenfield en Neil Sedaka voor Connie Francis het nummer "Stupid Cupid", het werd toen een million seller hit, vanavond werd het hier met de medewerking van de handclappin' stamineekes een hit voor "Along Comes Mary". Aanstekelijk is ook het daaropvolgende gebrachte "Slow Twistin'" van Chubby Chekker. There no twistin' like slow twistin' ook voor Marijke. Na "I'm Going to Jackson" van Cash werd het duidelijk dat er ook wel enkele Elvis fans aanwezig waren en die werden dan op hun wenken bediend met "Heartbreak Hotel", en kijk daar waren die handclappin' stamineekes weer. Met dank aan de uitstekende interactie van Marijke.

Van Presley naar Sinatra is maar een kleine stap voor "Along Comes Mary" met het knap gebrachte "Bang Bang". niet de Tarantino versie maar een arrangement met een lichtjes met rumba geïnfecteerde jazzy versie, en zo werden de handclappin' stamineekes plots een achtergrondkoor. Met "I Need A Man" en Brenda Lee haar "Sweet Nothing" zat iedereen meteen terug op het juiste dancin' track. Alsof ze gans de Amerikaanse muzikale geschiedenis er wilden bij betrekken kwamen we met Canned Heat hun "Going Up The Country" in de era van de hippies terecht.

Wie herinnert zich nog "Dirty Dancing" met Patrick Swayze uit 1978. In die film kende "Do You Love Me" van The Contours na het verschijnen in 1962 een hergeboorte. Het daaropvolgende "Twist & Shout" zorgde dat het dak er hier spreekwoordelijk vanaf ging. Geen strollin', geen lindyhop maar schakin' time. Vervolgens zorgden die van "Along Comes Mary" dat de samenwerking met de aanwezigen ten top werd gedreven met Nancy Sinatra haar "These Boots Are Made For Walking".

Met "Lucky Lips" van Ruth Brown en "Shout" van The Isley Brothers uit 1959 voelden we het aan ons water, het einde van deze nostalgie party was nakend. We kregen nog "Whole Lotta Shaking Going On" maar om de geburen gewillig te zijn zou de medley met "See You Later Alligator" en Fats Domino's "Hello Josephine" het einde van deze sing-a-long worden.

Natuurlijk was dit buiten de aanwezigen gerekend en dus schreeuwde iedereen voor een encore. Die kwam er met "Vaya Con Dios", een slow dat in feite toch een 3/4 walsje was. In alle geval schwoewen ;-). Allee omdat we dan toch van een Indian Summer aan het genieten waren volgde nog "Great Balls Of Fire" en voor die Elvis fan ook nog "Jailhouse Rock". Aan alle mooie liedjes komt een eind is een quote die we niet graag horen maar desalniettemin leverden dit "Along Comes Mary Trio" hier een meer dan vlekkeloze prestatie. Bedankt voor een ontspannende en uiterst onderhoudende avond! Hoe? Wat? geen Lee Dorsey en daar was nu net zo hard op geoefend :-)

nice and easy...